Otvaranje izložbe “THE LOST PARADISE” Paul Richard Landauer
Izložbom slika velikih formata “THE LOST PARADISE” Paul Richard Landauer, sada već kao miljenik beogradske publike, predstaviće nam svoje najnovije radove. “U vremenu virtuelnog i medijskog ambijenta gde su gotovo sva polja porobljena, slikarstvo ostaje utočište slobode i anticipacije. Landauer kreira sopstveno parče raja, predstavljajući nam njegove relikte, zvezde, vrtove i zastave. On kreira trase slobode na platnu, oslobađajući unutrašnju energiju.
Austrijski umetnik, Paul Richard Landauer predstavlja beogradskoj publici niz umetničkih radova, spretno ih smeštajući u zajednički kontekst. U okolnostima heterogene savremene likovne scene, ovaj vizuelni umetnik ostaje dosledan svom prepoznatljivom apstraktnom likovnom jeziku i polazišnim idejama, trudeći se da prikaže neprekidnu transformaciju sopstvenog vizuelnog postojanja. Iznova, Landauer namerno bira platna velikih formata čiji prostor je sam po sebi izazovan za razvoj vizuelnog izraza.
Iako sklon izražavanju kroz različite umetničke medije (režija, fotografija), Paul se poslednjih godina okreće slikarstvu kao najdelotvornijem sredstvu za dostizanje jasnoće, čistoće, primordijalnih vibracija i pročišćenosti sopstvenog bića. Landauer tokom umetničkog stvaranja pretežno koristi ulje i akrilik na platnu, povremeno praveći iskorak od očekivanog, te uzima gvaš, zlatne višekaratne listiće i jutu za podlogu. U vreme snažnog uticaja konzumerizma i masovnih medija, spektakl predstavlja medijaciju komercijalnih slika kojima najčešće nedostaje sadržaj. Blistava fasada konzumerizma i kulture spektakla sačinjena od slika, simulacija i simulakruma, vešto prikriva prazninu, odvraćajući nas od stvarnih društvenih potreba. Potrebe postaju potisnute od strane obilja nametnutih želja. Cilj postaje dostizanje zadovoljstva, koji se gotovo nikad ne ostvaruje do kraja. Spektakl postaje supstitut za ispražnjenu stvarnost, osiromašene međuljudske odnose, kao i za zanemarivanje prirode sopstvenog bića i iskonskih potreba.
Vladavina predstava dovela je do potpune estetizacije stvarnosti, u čemu ključnu ulogu igraju masovni mediji. Privlačnost spektakla proističe iz njegove vizuelne snage; zanos, jaki efekti, opijenost, samo na trenutak čine stvarnost lepšom i prijatnijom, dok zapravo zaslepljuju naša čula i osećaje. Paul Richard Landauer „koristi“ slikarstvo kao misaoni proces putem kojeg otklanja sve suvišne informacije, slike i nametnute želje. U tom otkrivanju iskonskog sopstva, on vrši vizuelnu i spiritualnu detoksikaciju uma koja ga vodi ka uobličavanju sopstvenog mikrosveta. Taj svet dočaravaju upravo Landauerove slike, kao autentični psihološki portreti. Slikarski proces postaje esencijalan pri spoznaji nepoznatog, otkrivanju duhovnosti sopstvenog bića i davno izgubljenog raja.
On putuje u sopstvenu prošlost, istražujući nepregledne daljine i nepoznate teritorije, te baš tu razapinje svoje zastave, izmišljene, personalizovane, ispovedne i intimne. Paul vidi platno kao arenu u kojoj treba delovati, jer ono što se na platnu pojavljuje nije slika, već događaj, hiperrealistički portret podsvesti. Na trenutak Landauer ostavlja četke, slikajući po platnu direktno primarnim alatom – rukom. Kako bi ovekovečio i preispitao svoju egzistenciju, on na nizu platana ostavlja uljane otiske prstiju, oblikujući tako sopstveno postojanje. Ostavljajući bezbroj otisaka, od kojih nijedan ne liči na drugi, autor prikazuje sopstvenu (duhovnu) metamorfozu, odnosno transformaciju kroz svaki otisak prsta, čime se ujedno menja i gledalac, samom odlukom da ih posmatra. U vremenu virtuelnog i medijskog ambijenta gde su gotovo sva polja porobljena, slikarstvo ostaje utočište slobode i anticipacije. Stoga, Landauer kreira sopstveno parče raja, predstavljajući nam njegove relikte, zvezde, vrtove i zastave.
On kreira trase slobode na platnu, oslobađajući unutrašnju energiju. Svako Landauerovo platno je nezavisno, ali sva zajedno čine kompatibilnu celinu. Služeći se jarkim koloritom, umetnik privlači posmatrača, uvodi ga u sliku i poziva na kontemplaciju. On čuva kvalitete štafelajne slike, njenu sposobnost da posmatrača uvuče u fiktivni svet, ali i murala, zidne slike, da nastani posmatračev svet. Anđela Rokvić, istoričarka umetnosti
Anđela Rokvić, istoričarka umetnosti
